Προσωπικά, βέβαια, δεν είχα καμία αμφιβολία ότι είσαι ένας πολιτικός νάνος που σφετερίστηκες την εξουσία πουλώντας παραμύθια στον ελληνικό λαό. Φρόντισες να το αποδείξεις λίγες μέρες αφού ανέλαβες την πρωθυπουργία.
Άπαγε της βλασφημίας, πολιτικέ νάνε! Η Ελλάδα επιβίωσε χιλιετηρίδες και θα επιβιώνει εις τον αιώνα τον άπαντα, Αντώνη Σαμαρά! Η Τρόικα με τα εκατομμύριά της, ολόκληρη η Δύση και η Ανατολή, ακόμη κι αν το ήθελαν και το προσπαθούσαν, δεν θα μπορούσαν να επιφέρουν το τέλος της Ελλάδας. Η Ελλάδα, όπως και όλα τα ιστορικά έθνη, δεν μπορούν να ξεριζωθούν από καμία δύναμη!
Μ’ ακούς Αντώνη Σαμαρά; Να μετράς, λοιπόν, τα λόγια σου την επόμενη φορά που θα δώσεις συνέντευξη σε ξένο έντυπο για να μη γίνεσαι ρεζίλι διεθνώς. Ή μήπως νομίζεις ότι με την ομολογία αυτή ενισχύεις την διαπραγματευτική σου ικανότητα; Απλά παραδίνεις τη χώρα σου άνευ όρων στις διαθέσεις των δανειστών σου. Εσύ δεν είσαι πολιτικός Αντώνη! Είσαι ένα παιδάριο-πιόνι στα χέρια των τροϊκανών, ωιμέ!
Είπες κι άλλα ευτράπελα στη συνέντευξη αυτή που επιβεβαιώνουν τον πολιτικό νανισμό σου. Είπες ότι το πρωθυπουργιλίκι στην Ελλάδα είναιη πιο δύσκολη δουλειά στον κόσμο, κι ότι είναι απλά πόνος!Μήπως υπονοούσες κι εσύ ότι ο ελληνικός λαός είναι ο πιο διεφθαρμένος και γι’ αυτό η δουλειά του πρωθυπουργού της Ελλάδας είναι η πιο δύσκολη στον κόσμο;
Κατ’ αρχήν πρέπει να σε πληροφορήσω ότι η πρωθυπουργία δεν θάπρεπε να θεωρείται δουλειά αλλά χρέος για όποιον έχει την κλίση και την κλήση! Δεν είναι μια απασχόληση για πρώην ανεπάγγελτους μωροφιλόδοξους πολιτικάντηδες, αλλά είναι ένα θείο κάλεσμα, ένα εθνικό χρέος, για όποιον γεννήθηκε με τα προσόντα να ηγηθεί και να υπηρετήσει ένα λαό. Χρέος και κάλεσμα για οραματιστές με ηγετικά χαρίσματα, έτοιμους να θυσιαστούν για το λαό τους κι όχι να τον θυσιάσουν, είναι, θάπρεπε να είναι, ο πρωθυπουργικός θώκος Αντώνη Σαμαρά.
Πάμε πάρα κάτω: Είπες ότι το πρωθυπουργιλίκι είναι και πόνος. Μα Αντωνάκη μου, μπρος στα κάλλη τ’ είναι ο πόνος; Μόνος σου δεν έφαγες τα σίδερα να γίνεις πρωθυπουργός προτού ο προηγούμενος εξαντλήσει την τετραετία; Και μάλιστα εξαπάτησες τον ελληνικό λαό με χίλια δυο ψέματα για να υφαρπάξεις την ψήφο του, τάχα για να τον ξαλαφρώσεις με το απατηλό άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής, που αποδείχτηκε πως ήταν ίδιο και χειρότερο;
Τώρα, αν ο πόνος που είπες ότι νιώθεις δεν ήταν σχήμα λόγου αλλά αληθινός, τότε σίγουρα σε βασανίζει η συνείδησή σου για τα ψέματα που είπες στον ελληνικό λαό και για τις αδικίες που περιέχουν τα οδυνηρά, και ΑΔΙΕΞΟΔΑ κατά δική σου προηγούμενη ομολογία, μέτρα που του φορτώνεις στις πλάτες, ενώ συγχρόνως ξαλαφρώνεις από φορολογικά βάρη την πλουτοκρατία. Απ’ αυτόν το πόνο δεν πρόκειται ν’ απαλλαγείς, Αντώνη μου, διότι τη συνείδησή σου δε μπορείς να την εξαπατήσεις ούτε να την εξαγοράσεις. Θα σε τυραννάει για πάντα όσο ζεις αλλά και μετά θάνατο.
Ρώτησες και το άλλο κουφό, ολίγιστε Αντώνη: «Πιστεύετε ότι υπάρχει κανείς που θα χαιρόταν να είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας;»
Μα υπήρχε ένας τέτοιος που απολάμβανε το πρωθυπουργιλίκι πριν από σένα: Ο Γιωργάκης Παπανδρέου. Υπάρχει και η Ντόρα που πολύ θα χαιρόταν να είναι πρωθυπουργός. Υπάρχει και ο Αβραμόπουλος που ξερογλείφεται για πρωθυπουργιλίκι. Και ο Ευάγγελος Βενιζέλος πετάει τη σκούφια του για την πρωθυπουργία. Το ίδιο και ο Ανδρέας Λοβέρδος. Υπάρχει και ο Αλέξης Τσίπρας που βιάζεται να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας. Σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλοι μωροφιλόδοξοι, μη έχοντες το γνώθι σ’ αυτόν, που θα χαίρονταν να γίνουν πρωθυπουργοί. Άσε λοιπόν την κλάψα για να μην ξεράσω.
Ομολόγησες επίσης ότι έμεινες στο σπίτι σου για 11 χρόνια λόγω της πολιτικής! Μήπως έμεινες εσώκλειστος 11 χρόνια λόγω τεμπελιάς; Μήπως λόγω ανικανότητας και δειλίας να βγεις στον ελεύθερο εργασιακό στίβο και ν' αποδείξεις τον εαυτό σου ως ικανό οικονομολόγο σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες; Ή μήπως έμεινες σπίτι σου λόγω ψωροεγωισμού ότι εσύ είχες τάχα γεννηθεί για τα μεγάλα; Όπως και νάχει το πράγμα, ένας εχέφρων πολίτης δεν θα ομολογούσε δημόσια ότι βάραγε μύγες για 11 χρόνια. Θα θεωρούσε εκείνα τα 11 χρόνια χαμένα και δεν θ' αναφερόταν σ' αυτά κομπάζοντας ότι είναι γεννημένος μόνο για την πολιτική. Έντεκα ολόκληρα χρόνια αδράνειας αποχαυνώνουν το νου, και είναι κρίμα που εκείνοι που σε ψήφισαν για αρχηγό της ΝΔ και μερίδα του λαού για Πρωθυπουργό δεν έλαβαν κι αυτό σοβαρά υπ' όψη τους.
Είπες ακόμη ότι χάρη στην οικογένειά σου δεν είχες προβλήματα αυτού του είδους, δηλαδή δεν ξέρεις τι θα πει φτώχεια. Δε ντράπηκες βρε Αντώνη να ομολογείς ότι τα βρήκες έτοιμα και δεν δημιούργησες τίποτα με τον ιδρώτα σου; Δεν καταλαβαίνεις ότι αυτό σε υποτιμά; Παρόλα αυτά μας είπες ότι νιώθεις τον πόνο μας κάθε δευτερόλεπτο. Σώωπα! Πάντως αν θέλεις να τον νιώσεις καλύτερα, ζήσε ένα μήνα με 700 ευρώ και με αυτά θρέψε την οικογένειά σου και πλήρωσε τα χαράτσια που μας φορτώνεις. Κάνε το ντε!
Υποκριτή, Αντώνη Σαμαρά, έχω είδηση για σένα: Η ιστορία θα σε προσθέσει δίπλα στους προδότες του ελληνικού λαού, μαζί με το Γιωργάκη Παπανδρέου, τον Ευάγγελο Βενιζέλο, το Φώτη Κουβέλη και όλο το οικονομικό σας επιτελείο, πρώην και νυν. Και το άδοξο πολιτικό σου τέλος, όχι το τέλος της Ελλάδας, δεν θ' αργήσει! Είναι νομοτελειακά αναπόφευκτο.
Τα έλεγα και στον εφιάλτη Γιωργάκη Παπανδρέου, το φίλο σου, από τη στιγμή που ανέλαβε την πρωθυπουργία, και δυστυχώς για την Ελλάδα και τους Έλληνες βγήκα αληθινή... Το μόνο που δεν είχα φανταστεί ήταν ότι θα πηγαίναμε από το κακό στο χειρότερο...
Κι όμως, για κακή μας τύχη, υπέγραψες το λάθος με τα τσαρούχια, αναξιόπιστε και ανεγκέφαλε Αντώνη Σαμαρά, μοιραίε άνθρωπε! Γι' αυτό τώρα σ' έχουν στα ώπα-ώπα οι Ευρωπαίοι, εκεί που δεν ήθελαν να σε δουν στα μάτια τους όταν μας παραμύθιαζες μ' αυτά τα ωραία.
Από τη Μαρία Σεφέρου, μοντάζ Γρέκι
Aυτό το άρθρο προέρχεται από το: http://neakeratsiniou.blogspot.com/2012/10/blog-post_6411.html#ixzz282vsplwl
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου