ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
Γράφει ο Κώστας Γκιώνης
Με έστειλε ένα δικό μου άτομο όπως κάνει χρόνια τώρα, να πάω στο ΑΤΜ πού είναι κοντά στο σπίτι μας να της πάρω την σύνταξη. Έφτασα έβαλα την κάρτα στο μηχάνημα, έκανα όλες τις συνηθισμένες διαδικασίες, περίμενα ελάχιστα δεύτερα και το μηχάνημα μου είπε ότι τέτοιο ποσό δεν υπάρχει.
Τότε ζήτησα ανάλυση λογαριασμού να δω τι έχει συμβεί και τα πράγματα ξεκαθάρισαν άμεσα, δεν είχε μέσα το συγκεκριμένο ποσό γιατί υπήρξε μείωση της σύνταξης.
Πήρα το ποσό της νέας σύνταξης και κίνησα αργά προς στο σπίτι, τα μηνίγγια μου χόρευαν σε άγριους ρυθμούς, μου ήταν αδύνατον να χωνέψω πως είναι δυνατόν κάποιοι τυχάρπαστοι πού βαυκαλίζονται ότι είναι αριστεροί, να σέρνουν ανθρώπους μεγάλης ηλικίας στην εξαθλίωση για μια γαμημένη καρέκλα, πειθήνια πιόνια ενός συστήματος καταστροφής του λαού, μόνο και μόνο για συνεχίζουν να παίρνουν την αμοιβή τους, αδιαφορώντας πλήρως τι γίνετε γύρω τους, πετώντας συνέχεια φληναφήματα και πουλώντας υποτιθέμενες αξίες πού τις λερώνουν και μόνο με την ύπαρξη τους.
Αυτή η μείωση ήταν η δεύτερη σε περίπου 6 μήνες και αφορά αυτό το περίφημο ΕΚΑΣ, πού δινόταν σε ανθρώπους με πολύ χαμηλά εισοδήματα, στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για μια σύνταξη χηρείας (39 χρόνια ένσημα ΤΣΑ) των 325 €, η οποία με το ΕΚΑΣ που της δίνονταν των 230 €, με την προϋπόθεση ότι αφορά άτομο άνω των 65 ετών, πού το συνολικό ετήσιο εισόδημα του δεν ξεπερνά τα 7720 €, έφτανε το εξωπραγματικό 555 € το μήνα.
Η πρώτη μείωση έγινε πριν 6 μήνες, κόπηκαν τα 115 € και από 1/1/18 αλλά 85 €, δηλαδή το κράτος έκρινε ότι τα 355 €, της είναι υπέρ αρκετά για να μπορεί να επιβιώσει και μάλιστα από αυτά θα πρέπει να πληρώνει και 750 € ΕΝΦΙΑ το χρόνο.
Δεν ήξερα πως να το πω σε αυτή τη γυναίκα, μάλιστα ξαναγύρισα πίσω στο μηχάνημα και ζήτησα μια ανάλυση λογαριασμού τυπωμένη για να το δει με τα μάτια της.
Με κρύα καρδιά άνοιξα την πόρτα πλησίασα την πολυθρόνα πού καθότανε και τις έδωσα τα 350 € (τα 5€ το μηχάνημα δεν τα δίνει) και της είπα για τη μείωση, μάλιστα της έδωσα και το χαρτί με την ανάλυση, ούτε πού το κοίταξε, μόνο κόκκινη από θυμό κοιτώντας τον ουρανό ψέλλισε «Κακό χρόνο να χουν», κάτι πήγα να πω για υπομονή αλλά με διέκοψε, αυτοί μας σκοτώνουν για πια υπομονή μου μιλάς!
Χαμήλωσα το βλέμμα χαιρέτησα και έφυγα, νομίζω το ίδιο κόκκινος από το θυμό μου, στο μυαλό μου στριφογυρίζει ο Αύγουστος, το τέλος των μνημονίων και όλες αυτές οι μπούρδες, λες και ακουμπάνε κανένα, λες και νοιάζουν κανένα, κουβέντα πως θα πληρώσει ο καθένας μας τη ΔΕΗ, πως θα πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ πού θα μας τον είχαν κόψει γιατί ήταν αντισυνταγματικός (η σύζυγος έλεγε προχθές ότι το αγόρι της δεν είπε ποτέ ψέμματα, πανάθεμά την κι αυτή), πως θα μπορέσει να αγοράσει τα προς το ζην, πως να σπουδάσει τα παιδιά του, με πιο τρόπο θα ζεσταθεί από το κρύο, τίποτα πού να δίνει ελπίδα, αλλά για πια ελπίδα μιλάμε, μάλλον για κείνη που σκότωσαν στις 10 Ιουλίου του 15 και την έθαψαν διακομματικά όλοι μαζί στις 14 Αυγούστου, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, 222 συνολικά νενέκοι μας έβαλαν την ταφόπλακα.
Κάνουν αυτά πού κάνουν γιατί έχουμε μάθει να αναθέτουμε τις τύχες μας σε αυτούς να μας σώσουν, κανένας από δαύτους δεν θα μας σώσει, αυτοί το μόνο πού κοιτάνε είναι το τομάρι τους, μόνο εμεις μπορούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας και να αντιστρέψουμε τους ρόλους, ώστε η ευχή της γιαγιάς να πέσει στα μούτρα τους και όχι στα δικά μας!
Κώστας Γκιώνης:
Βιώνω, βίο αβίωτο.
Οι δεξιότητες δηλαδή οι γενικές ή οι ειδικές ικανότητες
δεν μπορούν να αποδώσουν την εικόνα ενός ατόμου,
το αντίθετο θα λέγα.
Οι δεξιότητες δηλαδή οι γενικές ή οι ειδικές ικανότητες
δεν μπορούν να αποδώσουν την εικόνα ενός ατόμου,
το αντίθετο θα λέγα.
_________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου